Op deze pagina leest u herinneringen van 2022. Door de grote hoeveelheid herinneringen hebben wij op een andere pagina de eerdere herinneringen gebundeld. Klik hier om de eerdere herinneringen te bekijken.
Plaats uw eigen herinnering
Nameless ♡ 01-01-1990 | †10-12-2022
Liefste schat,
Je was een schat van een paard…
Je had zoveel al doorstaan, door kolieken door geklomen… enzovoort..
Maar voor jou was zaterdag teveel…
Ik mis je enorm maar je komt terug❤️ 32 jaar , Ik zal altijd van je houden….
Daisy ♡ 1998 | † 2022
Lieve Daisy,
Wat een mooie jaren hebben jij en Queen, maar ook wij met jou gehad.
Een liefdevol pensioen dat is wat ik je heb beloofd en wat heb je genoten! Ik zou alles voor je hebben gedaan, maar je lichaam was op. Je hield zoveel van het leven dat je niet op wilde geven.
Lieve Daisy, ren over de eeuwige weilanden, dat is wat je het liefst deed.
Je blijft voor altijd in ons hart! ♥️
ANTONIO ♡5-5-2001 | †13-04-2022
Antonio kwam 4 jaar geleden pas in ons leven, maar wat heeft hij ons ontzettend veel vreugde en plezier gegeven.
Helaas was het jouw niet gegund om langer te blijven.
Voor altijd zit je in ons hart lieve Antonio.
R.i.P
ROSE ♡14-02-1986 | †13-04-2022
Rose was de eerste pony waar ik op heb gereden toen ik 6 jaar oud was.
Ik was opslag zo verliefd dat ik per direct haar ging verzorgen.
Een aantal jaar later werd ze opeens verkocht.
Ik heb zo vreselijk veel geluk gehad dat ik haar mocht blijven verzorgen.
Ik heb zo veel van haar geleerd.
Niet alleen op gebied van paardrijden, maar ook op persoonlijk gebied.
Ik kon lezen en schrijven met haar, ik kon haar van binnen en buiten.
Ze was bijzonder.
Ze leek soms meer een hond dan een pony.
Als je haar wat vertelde, hinnikte ze terug.
Als ze iets deed wat niet mocht en je riep haar naam, piepte ze en was ze boos.
Als je niet kwam zonder je af te melden bij haar of je was later dan normaal, dan was ze beledigd.
Er zat geen kwaad in haar. Ze gaf vertrouwen en troost.
Ze liet alles toe en was altijd vrolijk.
Eten en gezelligheid waren haar favoriete dingen.
Haar mooie witte zachte vacht, haar donkere parel ogen…. Rose was een uit duizenden.
Zo een als haar zal er nooit meer zijn.
Ik ben blij dat ik 29 jaar van haar 36 jarige bestaan heb mogen meemaken.
36 jaar heeft ze genoten van alle aandacht en lekkers.
En als je haar zag, de minuut voor haar laatste adem…. Zou je haar nog steeds geen 36 geven.
Het is moeilijk, maar het is goed zo.
Hoe zeggen ze dat altijd? Houden van is ook loslaten?
Loslaten zal ik haar nooit.
Ze is voor altijd in onze harten.
Voor altijd ons prinsesje.
Tot ooit meisje.
LOESJE ♡18-03-2003 | †23-02-2022
Loesje was mijn eerste pony.
Een prachtige verschijning….
Zo wit als de bloesem en met haar betoverende manen.
Nooit deed ze lelijk of boos, ze was zo puur en lief.
Loesje wordt enorm gemist.
Op de plek waar we haar as begraven in onze tuin planten wij een bloesemboom.
We zullen haar nooit vergeten.
Paardencrematorium Parkstad bedankt voor jullie goede zorgen.
SOLAIRA ♡ 1-6-2002 | †14-1-2022
🍀Solaira🍀
Geboren 1 juni 2002, bij ons thuisgekomen op 2 januari 2022 en plotsklaps,
geheel onverwacht overleden op 14 januari 2022…
We zijn intens verdrietig.
We hadden het Solaira, haar vriendje Winner en ons zo gegund om te mogen genieten van de mooie,
oude dag in IJzeren en mijn helpende hand te zijn bij de paardencoaching.
Wat was ze een toppertje en wat heeft ze ons leven verrijkt, de twee weken dat ze bij ons was.
Zij maakte het plaatje compleet, zij hoort bij ons, ze was thuis!
Dag, lieve Solaira💕
Susanne Frynts, IJzeren, Limburg
PS Paardencrematorium Limburg ik wil nogmaals benadrukken ,
dat wij heel tevreden zijn over ons contact met jullie.
Ik werd goed te woord gestaan, ik voelde jullie meeleven en nog belangrijker:
Solaira is op een waardige en fijne manier door jullie chauffeur opgehaald.
PINOUCHE VAN DE WITHOEVE ♡ 08-06-1992 †17-01-2022
Once in a lifetime horse, mijn beste vriendin, voor altijd mijn heldin…
Pinne, Mie, PINouche…. hoe zwaar is het na 28 jaar de lege stal te moeten zien,
de lege plek op je weide… geen ochtendbegroetingen meer,
geen middag begroeting, geen avond berisping “je bent laat”
als je al naar binnen wou of honger had…
geen oogbol aaitjes meer, kusjes op je snoet, hoofdje tegen me leggen …
Geen eerste lente signaal meer als je aangaf dat je het gras op wou…
28 jaar geleden zag ik je staan en tussen al de andere paarden kwam je op ons af,
je eerste blik zei het me al “ik kan misschien wat voor je betekenen”,
die belofte heb je 200% waargemaakt…
… ik dacht die wil ik… vroeg mamie haar mening
en ze zei me “die vosse” en blij was ik.. we waren het al eens over dat, jij het zou worden.
Als wildebras jaarling kwam je toe bij ons…, eigen willetje …
als je dacht “buiten” sprong je over je staldeur en buiten was je…
de schrik van de buurt (aardappelvelden groente tuintjes omploegen…
aangelegde tuintjes bezichtigen…. je deed het allemaal).
Beste springpaard ooit voor me, niet alleen door je vele kwaliteiten,
vooral door je grote hart en je willetje dat altijd aan de overkant wou komen…
was ik even onzeker in de ring of dacht ik “wauw hoog” gaf je me een teken
“hou vast ik help je er wel overeen” ik sloot men ogen
en als ik ze weer open deed waren we door de driesprong …. als ik het niet wist,
wist jij het wel, daar kon ik op vertrouwen …
De beste mama ooit voor je zoon, voor eeuwig jong van hart,
samen met Cantano al de paarden in rep en roer zetten tot iedereen onrustig werd
en dan mekaar aankijken “we did it”
Vechten elke keer opnieuw als je benen niet meer konden… tot de verbeten pijn zo zichtbaar werd…
pijnstillers niet meer hielpen en we geheel radeloos hebben ons verstand moesten laten beslissen,
wat ons hart nooit zou kunnen … jou laten gaan ….
De leegte is snijdend een deel van mezelf is met je meegegaan …
geen idee hoelang het zal duren vooraleer de wonden helen… ondertussen zorgen we verder goed voor je zoon,
die me nog op vele vlakken aan jou doet denken maar ook net anders is…..
hij was zo gehecht aan je en lijkt ook gebroken nu …
We hebben geluk gehad iemand zoals jij te mogen hebben wat afscheid nemen net zo moeilijk maakt….
Rust zacht Topper!
Gunst Sarita, Keerbergen, Belgie
PS We zijn dankbaar met de respectvolle aanpak van het ophalen van Pinouche
door Paardencrematorium Limburg en de verdere afhandelingen.
SONNY-BOY ♡ 12-04-1995 †13-01-2022
Mijn liefste Sonny-Boy
Mijn once in een lifetime paard.
Het licht van mijn leven in donkerheid.
Beschermer van mijn ziel.
Voor eeuwig mijn parel, mijn schoonheid.
Gebroken blijf ik achter,
maar ik maakte de keuze dat op de dag als de pijn je inhaalde ik je zou loslaten.
Mijn lieve Sonny-Boy,
ik ga je ontzettend missen, maar in mijn hart heb je een heel speciale plek.
Tot later mijn grote schat.
Ik hou van je ❤❤❤
Sonja Hendrickx, Lanaken, Belgie
Paardencrematorium Limburg: Alles was prima gegaan. Bedankt hiervoor!
ANNIE ♡ 02-04-2001 †10-01-2022
Afgelopen maandag, 10 januari 2022, de zwartste dag uit mijn leven..
Als ik voorheen zo verdrietig was als nu,
was jij het die me dan een knuffel en de rust kwam geven..
Ik kan niet stoppen met huilen en vind nu geen rust..
Jij bent er niet om mij te troosten,
omdat ik je gisteren voor de allerlaatste keer heb gekust..
Het waren voorheen jouw kusjes en de rust in je ogen,
Die nu ontbreken om deze pijnlijke tranen te drogen..
Al die jaren bracht jij me weer op de been..
Al die jaren zorgde jij dat op de donkerste dagen voor mij de zon weer scheen..
De zon is sinds gisteren compleet verdwenen en maken de dagen koud en kil..
Gisteren zocht ik warmte en troost op stal maar na die laatste kus blijft het akelig stil..
Je laatste hinnik toen ik jouw vertelde dat ik nu sterk moest zijn voor jou,
En je het beste bent wat me is overkomen en hoeveel ik van je hou..
We keken elkaar aan tot het allerlaatste moment,
Ik mocht niet egoïstisch zijn en sterk blijven,
zoals jij dat altijd voor mij was en zelfs nu nog bent..
Ook al wilde ik je niet loslaten terwijl je smekende oog me vroeg om jouw verdiende rust
bleef ik je huilend vertellen dat je mocht loslaten
en heb je voor de allerlaatste keer gekust..
Je bleef sterk voor mij terwijl je het echt niet meer kon,
het moment waarop ons afscheid begon.
Echt houden van betekent ook los laten als het echt moet.
Mijn laatste woorden in jouw leven waren:
“laat maar los meisje, ik zal je nooit vergeten, het is goed..”
Je hele zachte hinnik, je laatste zucht en de dovende blik in je ogen,
lieve meid, mijn allerbeste vriendin, ik mis je zo ontzettend erg,
dat het nog lang zal duren voordat mijn tranen drogen.
Deze tranen komen voort uit mijn dankbaarheid en liefde voor jou,
Dit zijn geen tranen die jij moeten drogen,
Dit zijn tranen omdat ik je mis en veel van je hou..
Je bent nu vrij, vrij van alle pijn,
Je hebt me zoveel moois gegeven dat je door herinneringen altijd bij me zal zijn.
Lieve Annie,
Er is één ding wat ik graag zou willen dat je onthoudt,
Het was een zegen om je in mijn leven te mogen hebben en voor mij ben je goud.
Rust zacht meisje, ik mis je en ik hou van jou.
Angelique Rutten
JOSEPHINE’S BROWN LADY ♡ 11-05-1993 †21-12-2021
Lieve Josephine, ons trouwe meisje.
28 jaar geleden werd je bij ons geboren.
Afgelopen week ben je bij ons weggegaan.
Waar je afgelopen zomer nog vol energie was,
ben je de laatste paar maanden snel achteruit gegaan.
Helaas kreeg je last van vocht in je benen
en wilde je nauwelijks meer lopen.
Liggen deed je al enkele weken niet meer.
De dag waarop je geen stap meer wilde zetten,
vertelde de dierenarts dat je ook vocht achter je longen had
en als je zou gaan liggen niet meer op kon staan.
Je was zo moe.
Alle energie die je normaal vertoonde was uit je weggegleden.
Omringt door wie je dagelijks zag,
ben je van ons heen gegaan.
Hopelijk heb je nu rust lieve Josephine.
We zullen je nooit vergeten en blijft voor altijd in ons hart.
Hoe je ontelbare ritjes maakte in het span
en door je baasje met de fiets naar de wei werd gebracht.
Hoe je een band opbouwde met Ziezo,
waardoor jullie niet met maar ook zeker niet zonder elkaar konden.
Je was, bent en blijft een bijzonder paard met een bijzonder karakter.
Wij hopen dat we je gelukkig hebben kunnen maken en dat je nu rust hebt gevonden.
We houden van je!
Liefs familie van de Ven en Ziezo
Ook enorme dank aan Paardencrematorium Limburg.
Het is zo fijn om te merken dat Josephine in goede handen was
en met respect haar laatste rustplaats heeft gevonden.
INDURAIN ♡ 14-04-1990 †17-12-2021
Dag oude vriend,
je was mijn liefste en beste maatje.
We hebben ontelbare wandelingen gemaakt.
We zijn samen grijs geworden!
Mijn sterke, warme en zachte troetelbeer.
Ik mis je,
Cindy, Herenthout, Belgie
PS Paardencrematorium Limburg Bedankt voor jullie warme en professionele aanpak.
Mijn paardje is in goeie handen bij jullie!
ERNA ♡1986 †2021
Lieve Erna ik was 13 jaar toen je in mijn leven kwam.
We moesten echt aan elkaar wennen en makkelijk was je zeker niet.
Maar wat een top paard ben je voor mij geweest!!!
Erg eenkennig en heel veel spirit.
We hebben fanatiek dressuur gereden en veel buitenritten gemaakt.
Zeker toen we naar Noord Brabant verhuisden
en een plek aan de bosrand vonden, reed ik veel met je in de bossen.
De mountainbike paden in galop was het leukste.
Nog drie weken voor je stierf hebben we lekker buiten gereden.
Je was mijn steun en toeverlaat, 28 jaar lang verweven met mijn leven.
De dag dat je stierf was onverwacht,
we waren met zijn tweeën en plots was je weg.
Het verdriet was intens,
ik lag met mijn wang op je mooie hals en de laagstaande zon verwarmde mijn gezicht.
Dank je wel voor die mooie jaren…..
Inge van Trier
PS Paardencrematorium Limburg, het is al weer een paar weken geleden
dat jullie mijn paard in Berghem hebben opgehaald, 10 oktober op een zondag.
Ik moet erbij zeggen dat het echt heel netjes werd gedaan.
Voor mij was dit heel belangrijk en ik kan met verdriet,
maar ook met een tevreden herinnering hieraan terug denken.
Ik heb ook de verhalen van anderen gelezen. Mooi.
Het verdriet moest even zakken voordat ik het stukje kon schrijven.