Op deze pagina leest u de herinneringen t/m 2019 aan overleden paarden gecremeerd bij Paardencrematorium Limburg.
Plaats uw eigen herinnering
FARAH *04-05-1990 †14-12-2019
Liefste Farah,
Je was mijn eerste rijpaard, mijn eerste fjord.
Je hebt me zoveel geleerd.
Als ik ’s ochtends buiten kwam hinnikte je meteen.
Je blijdschap als ik je poetste of knuffelde was geweldig.
Liefste Farah, je blijft voor altijd in mijn hart en gedachten ❤️
Mirthe Janssen, Meeuwen, België
QUINTA *03-06-1993 †06-12-2019
Slaapwel lieve Quinta, je hebt zo voor mij gevochten maar je was op.
Bedankt voor alles xxx; je was het eerste waarmee ik opstond
en het laatste waarmee ik ging slapen.
Je hebt me zoveel geleerd en geholpen, je soms ondeugende streken ga ik zo missen.
Die lieve neus die altijd voor snoepjes kwam vragen.
We hebben zoveel meegemaakt samen, je hebt me leren springen,
samen gezwommen, je hebt me zien opgroeien, je hebt mijn kindertijd
en jeugd compleet gemaakt en ik ben je heel dankbaar.
Dankjewel dat je mijn paard was ❤️ hoe moet ik toch zonder jou verder..?
Ik zal het proberen Quinta, voor jou. 💔
Dankjewel Paardencrematorium Limburg, ik had het nooit anders gewild.
Nathalie Feijen, Hamont-Achel, België
CAIPHER *17-05-2007 †20-11-2019
Ter nagedachtenis aan Caipher!
Paardencrematorium Limburg: Bedankt voor de goede zorg!
Blij dat hij thuis is.
Vanessa Geraerts, Lanaken België
JURRE *23-04-2004 †18-11-2019
Liefste Jurre, we gaan u super hard missen vriend.
Bedankt voor alle mooie momenten die we samen hebben beleefd.
We hadden ons geen liever paard kunnen wensen.
Rust zacht! <3
Vermeulen Carine en Jiska Lahey, Herselt België
ANGEL †14-11-2019
Angel.. “Miss Angel” zoals we je noemde..
Maar nu spreken we je even aan als engel..
Lieve engel .. Ik hoop dat je vredig mag rusten
en dat je de laatste 7 jaar zo hebt genoten als wij hebben gedaan met jou..
Ik zal nooit je temperamentvol en respectvol karakter vergeten,
die vol liefde zat en dat laat je weten door je knuffels kusjes en je duwtjes..
We zien je graag prinses.. slaap nu maar zacht knolletje,
L.A. te Izegem, België
ISABELLA *05-05-1994 †28-10-2019
Als driejarige kwam Isabella bij ons.
Ze was geen pony, maar een minipaard.
Ze was ons meisje.
22 jaar lang hebben we lief en leed gedeeld.
Met de menwagen trokken we er samen regelmatig op uit.
Draven deed ze het liefst tot wel 21 km/u met haar korte paardenbeentjes.
Totdat ze hoefproblemen kreeg.
Maar Isabella was een vechter en kwam er steeds weer bovenop.
Maar de jaren gingen tellen, artrose stak de kop op en draven gingen steeds moeizamer.
Toen ze 28 oktober, het was een koude ochtend, niet wilde opstaan
en mij aankeek met een blik van ‘dit is niet goed vrouwtje”,
wist ik het meteen.
Het was tijd om haar in liefde te laten gaan,
zodat ze weer vrijuit kon draven over de eeuwige jachtvelden zonder pijn in haar lijf.
Haar maatje Yoblin, die al 8 jaar haar ‘partner’ was,
heeft alle tijd gekregen om afscheid van haar te nemen.
Hij was er ook bij toen een medewerker van Paardencrematorium Limburg
Isabella kwam ophalen.
Mijn complimenten voor het respect voor beiden pony’s waarmee dat is gebeurd.
Ook de verdere afhandeling, alleen maar complimenten.
Zo’n waardig afscheid had mijn paardje na die trouwe jaren echt verdiend.
Ik ben dan ook erg blij dat ik voor jullie gekozen heb,
zodat ik, ondanks al ons verdriet, met een goed gevoel op het afscheid kan terugkijken.
Ingrid den Ouden, Oss
RICO †25-10-2019
Liefste Rico,
Toen ik je 15 jaar geleden ontmoeten, was er onmiddellijk een klik tussen ons.
Je stond tussen 30 andere paarden en als onderdanige paard,
nam je toch de moed om naar mij toe te komen uit de hele kudde.
Ik ben je 3x komen bezoeken en 3x kwam je telkens naar mij toe gerend.
Dus was de beslissing dadelijk genomen om jou te kopen en die speciale band te versterken.
De eerste jaar was je geen gemakkelijk paardje.
Maar door veel aandacht, liefde, respect en werken waren we gekomen,
dat je een grote knuffelbeer werd.
Je hebt heel veel mensen geholpen door je lieve aanhankelijke karakter.
Mensen die bang waren of weinig zelfvertrouwen hadden enz.. ,
daar was je de rust hem zelf.
Bij ervaren ruiters was je een all rounder, crossen door de bossen,
springen, dressuur, naturel horsmanship enz…
Ook was je altijd even werkwillig voor jan en alleman.
Toen we ontdekte dat je peniskanker had werd je onmiddellijk overgebracht
naar de paardenkliniek van Merelbeke.
Je moest een zware operatie ondergaan, want er moest een penisamputatie gebeuren.
Zelfs daar was je geliefd door de studenten en was er soms een gevecht
wie met jou mocht gaan wandelen en verzorgen,
omdat zelfs daar je een voorbeeldig paardje was.
Na een aantal jaren krijg je de ziekte van cushing.
Deze ziekte kregen we goed onder controle en stabiel met ethirische olieen,
zodat je niet te veel chemische brol in je lichaam kreeg.
Zelfs dat weerhield je niet om werkwillig te blijven
en werd je gebruikt voor lesjes voor kindjes
en iets minder aktief bereden werd door de eraren ruiters.
Want niemand wilde jee overbelasten en jou nog heel lang bij hun hebben.
Maar plots kreeg ik s’morgens onverwachts telefoon dat een zware koliek je te grazen had genomen.
Daar was ik altijd bang voor om je op die manier te moeten afgeven.
Lieve schat mijn soulmate je hebt ook weer tot het einde gevochten,
maar het heeft niet mogen baten.
Je hebt in jou leven heel veel mensen geholpen, gelukkig gemaakt
en op been gehouden, je was ‘ wan off the kind ‘.
Dit zal ik en de rest van de mensen nooit vergeten en je zal steeds een plaats in mijn hart behouden,
want die had je niet 100 procent veroverd maar 1000.
Het gaat je goed daarboven in die groene weides en zorgloos spelen met je maatje Max.
Ik zeg geen vaarwel, maar tot weerziens Grote kuffelbeer
Rita Iannettone
OHIO †november 2019
Onze gouden oude Ohio is niet meer.
Hij heeft tot zijn laatste minuut in de wei genoten van zijn pensioen,
waar hij tot zijn einde is gekomen.
Hij heeft een super mooi leven gehad met vele hoogtepunten,
we hadden hem graag nog jaren van zijn pensioen zien genieten,
maar helaas koos de natuur voor een andere weg.
Ohio heeft ons gemaakt tot de amazones die we nu zijn.
Een paard met winnaarsmentaliteit en humor zoals je ze niet vaak tegen komt.
We koesteren onze herinneringen aan dit fantastische paard,
die zoveel voor ons heeft betekend!
Rust zacht Blacky!
Anne & Lotte Meulendijks, Heeze
ZANDOR *02-05-2004 †01-11-2019
Mijn lieve knappe Zandor, mijn kanjer, trots, strijder, allerbeste maatje,
rots in de branding en de andere helft van mijn ziel en hart.
Wat hebben we samen veel meegemaakt. Februari 2008 liep ik je tegen het lijf.
Je stond daar, bang voor mensen, gestresst, in een enorm vieze veel te kleine stal,
geen spieren, geen trots.
Ik heb de mestklitten van je af moeten knippen.
Maar ik zag jou, jou zoals je was, met je zachte ziel in al je eerlijkheid.
Ik heb je beloofd dat ik voor altijd voor je zou zorgen en dat heb ik gedaan,
met alles wat ik me had, met heel mijn hart en al mijn liefde.
Ik deed alles voor je, en jij voor mij, mijn liefste.
Ik heb je later mee kunnen nemen naar plekken waar je echt paard kon zijn,
waar je maatjes had, alle merries met je charmes om je hoeven wond
en mensen liet lachen met je gekkigheden.
God, wat heb je me doen lachen.
En wat werd je mooi en trots.
Jaren hebben we genoten, bossen doorkruist, heides over gegaloppeerd,
in water gespetterd, gewandeld zij aan zij en gewoon samen zijn.
Tot je begin juli dit jaar hoefbevangen werd,
wat een regelrechte ellende en wat een pijn.
Maar wat heb je je sterk gehouden.
Samen vochten we ons er bovenop en na een hoop stress en zorgen
heb ik je mee kunnen nemen naar onze droomplek.
Begin oktober kon je eindelijk echt op gaan knappen,
aan de rand van het bos met daarachter de duinen en het strand.
Nieuwe paarden- en mensenvrienden had je daar alweer snel,
wat was je bijzonder en speciaal mijn jongen!
We waren daar in de hemel.
Tot het noodlot toesloeg…
Je was kwijt, stond niet tussen de kudde,
maar was op de één of andere manier aan de andere kant van het hek gekomen.
Wat is er toch gebeurd mijn vriend? Je zou nooit weg gaan bij de kudde,
je springt niet over hekken, hoe kan dat nou?
Door koliek-achtige klachten werd het een lange en zware nacht met veearts bezoeken,
maar ondanks de bezoeken bleef je achteruit gaan
en hebben wij je mee moeten nemen naar de kliniek.
Na een bloedtest, echo en punctie kwamen we erachter dat je een inwendige bloeding hebt opgelopen.
We hebben je vanaf het begin niet meer kunnen redden.
Wat een gat laat je achter mijn kerel, wat een verdriet.
Het is onwerkelijk en zo oneerlijk.
Ik krijg zoveel lieve en mooie berichten binnen over jou.
Je wordt zo gemist en wat gunde ik het je om nog oneindig veel jaren te genieten op deze plek.
Ik wil Paardencrematorium Limburg bedanken voor de manier,
waarop zij zijn omgegaan met dit enorme verlies.
In alle commotie en met al mijn verdriet hebben zij ervoor kunnen zorgen
dat mijn liefste een waardig afscheid heeft gekregen
en dat ik straks weer een deel van hem altijd bij me kan dragen.
Ik hou van je boef, voor altijd,
Evelien Oppelaar, Bodegraven
SNOOPY *12-06-1989 †15-10-2019
Lieve Snoopy,
30 Jaar genoten van het leven. In 2000 kwam je in ons leven.
Jij die draver die veel prijzen op de renbaan in Oostenrijk had gewonnen,
maar afgedankt werd omdat je een peesblessure op had gelopen.
Je laatste reis zou een reis naar het slachthuis zijn,
maar gelukkig werd het een reis naar Limburg omdat er twee lieve mensjes
jou nog een goed leven gunde.
Wij zijn die lieve mensjes nog steeds dankbaar.
Op den duur haalde ze zelfs er een vriendje voor jou bij;
Herby ook een afgedankte draver van de renbaan
en dat werd je grootste vriend voor het leven.
We wilden graag op jullie rijden dus hebben we jullie ingereden
en jij was zo lief zette geen stap verkeerd.
Vanaf dag een maakte we bosritten waar we volop van genoten.
Op lange stukken lieten we jullie gaan
en dan kwam die draver van de renbaan omhoog, want je lag altijd voorop.
We gingen samen op vakantie en dan gingen onze andere vier-voetertjes ook mee.
Zo zijn we met z’n allen naar de Veluwe en naar de Zee geweest.
Ik weet nog dat wij dachten dat jij als eerste de zee in zou lopen,
maar daar dacht jij even anders over,
want toen we boven in de duinen stonden en jij de zee zag en hoorde,
maakte je rechtsomkeer.
Tja water was niet zo jou ding want een waterplas werd vermeden
door er met een boog omheen te lopen of overheen te springen.
Jij was nergens bang voor ook in het verkeer keek je nergens van op,
of het nu een auto,vrachtwagen of tractor was,
het maakte jou niets uit; je liep gewoon netjes door zonder ook maar op te kijken.
Je was hierbij de steun en toeverlaat van Herby.
Maar Herby was weer jou beschermengel want vreemde mensen
werden door Herby de wei uitgejaagd.
Jullie waren echt 8 paardenbeentjes op een paardenbuikje.
Jij was ook een grote ondeugd met een eigen willetje.
De ruitenwisser van onze autootje moest eraan geloven,
maar jij keek gewoon heel onschuldig of er niets aan de hand was.
Als je in bos geen zin had om rechtsaf te gaan, ging je gewoon linksaf.
Je vond ook alle diersoorten leuk of het nu onze honden waren
of de duif die op je rug zat alles vond je gezellig
Door je leeftijd werd rijden te zwaar voor je,
niet veel later kreeg Herby een peesblessure
en was rijden met hem ook niet meer mogelijk.
Jullie zijn toen samen met “pensioen” gegaan, 24 uur per dag in de wei,
een lekker warme stal waar je in en uit kon lopen.
De laatste twee jaar begon je leeftijd toch parten te spelen,
je gezondheid ging achteruit maar je geest bleef jong.
Ondanks je ouderdom kwaaltjes was je nog elke dag heel vrolijk.
Tot afgelopen dinsdagmorgen.
Om half zeven ging ik zoals ieder morgen jullie voeren
en toen ik bij de stallen aankwam zag ik Herby voor jou stal staan
en jou zag ik niet en toen ik verder liep zag ik jou in de stal op de grond liggen,
ik wist gelijk dat het niet goed was.
Ik ben huilend bij je gaan zitten
en zag dat je alle moeite deed om op te staan, maar het je niet meer lukte.
Toen ik je zei dat je niet meer hoefde te vechten en het goed was zo,
legde je je hoofd in mijn schoot en bleef je rustig liggen.
We hebben toen samen (mijn vriend, jouw grote vriend Herby en ik)
afscheid van je genomen, waarna de dierenarts je rustig heeft laten inslapen.
We missen je ontzettend en dat zal ook altijd blijven.
Iedere keer als we nu naar Herby gaan zien we jouw lege stal,
horen we je welkoms hinnik niet meer, kom je niet meer om een knuffel vragen
of een knuffel geven.
Missen we je lieve trouwe ogen en zachte snuitje.
Herby jou soulmate waar je meer dan 22 jaar mee hebt samen geleefd,
is helemaal van slag en mist zijn grote steun en toeverlaat ook heel erg.
We zijn ontzettend verdrietig,
maar ook heel dankbaar dat wij deze mooie 19 jaar samen hebben mogen beleven
Love you Snoopy
Marielle – Richard, Herby, Django – Wammes Heythuysen
ET (Don Filou) *13-05-2003 †15-08-2019
Cassis, donderdag 15 augustus 2019, helderblauwe hemel, snikhete zon….
“We hebben zeer slecht nieuws over ET, hij is gaan liggen op de wei en een beetje erna is hij gestorven”!
Een donderslag bij heldere hemel. Hoezo ET is gestorven ?
Hij liep nog rond als een veulen op de wei voor we vertrokken.
Hij was zo levendig en blij na een zeer zware winter.
Zijn appeltje had hem nog zo gesmaakt… een slokop was hij wel,
onze ET, ons “stresske” ook. “De liefste van de drie”
Wat was Ailani fier de eerste keer dat ze met hem in de les reed.
Hij was zo snel en sierlijk “Don Filou” hare “ET”, met zijn grote ogen.
Zijn sierlijke draf en zwevende galop.
We voelden ons zo machteloos en ontredderd zo ver van jou.
Maar dan waren daar de mensen van Paardencrematorium limburg..
Zo vol begrip en oprecht medeleven.
Dezelfde avond zijn je nog komen halen zodat je niet een hele nacht
alleen op de wei moest liggen.
Van zijn vertrek in Heerlen tot in de manege en terug zijn we op de hoogte gehouden,
zodat we toch een beetje “samen” je laatste reis hebben kunnen maken.
Viva en Costa doen het goed, ook al hebben ze je fel gemist.
Wij doen het ook goed ook al missen we je heel fel.
Rust zacht lieve vriend, voor altijd in ons hart!
Bedankt Paardencrematorium Limburg, bedankt voor alles!
Familie Mottoul, Zonhoven, België
OLLIE †26-09-2019
Het afscheid van Ollie, onze Shetlander, heeft vandaag 28-09-2019 plaats gevonden in Heerlen Nederland.
Famile Schram, Boechout, België
NICE FELLOW *30-04-2009 †14-09-2019
Nice Fellow, „Nicey“, der seinen Namen zu Recht trug, dieses wunderbare Pferd,
Freund, Tröster, Glückspender, Therapeut, Balsam für unsere Seelen!
„Nicey“, so sensibel und schreckhaft, aber nervenstark
und mutig wenn es drauf ankam, verspielt, bisweilen albern,
aber eifrig im Lernen, absolut ehrlich und verlässlich, sanftmütig, anhänglich,
zärtlich und freundlich, rasant und schnell, aber nie kopflos und immer regulierbar.
Im Galopp mit Dir durch‘s Gelände zu fliegen war das größte.
Wir glauben, auch für dich, denn es schien Dir viel Spaß zu machen.
Wie du schon freudig auf die Sprünge hin zogst!
Glücksgefühle!!!
Im Schritt mit Dir spazieren zu reiten war Entspannung pur.
Dich mit Juleen im Parcours zu sehen war die reine Freude
und auch Stolz auf Euch beide.
Dein großes Kämpferherz.
Du für sie und sie für Dich.
Welch großes Glück, dass Du nach deinen Jahren als Rennpferd zu uns kamst.
Es war ein weiter, manchmal steiniger Weg.
Umso wertvoller das Ergebnis!
Unsere gemeinsame Zeit war viel zu kurz.
Nur 6 Jahre durften wir mit dir teilen,
bis das Schicksal auf so grausame Weise zugeschlagen hat.
Wir können es noch immer nicht verstehen.
„Solange wir leben, wirst auch Du Leben.
Wenn wir uns erinnern, können wir dich sehen und dann wissen wir,
Du läufst neben uns, wie in alten Zeiten.“
Ein ganz ganz herzliches Dankeschön an das Team des Pferdekrematorium Limburg,
für die absolut spontane und unbürokratische Hilfe in unserer Notsituation.
Für das Mitgefühl, das uns in jeder Situation entgegen gebracht wurde
und für den würdevollen Umgang mit unserem Nicey.
Vom Abtransport bis zum letzten Moment,
an dem wir nochmal in aller Ruhe Abschied nehmen konnten.
Maggie Asbach
TAWARITCH *1985 †2019
Lieve Tawaritch, jouw naam is afkomstig van Tovarishch,
wat kameraad betekent en dat ben jij, mijn maatje,
34 jaar samen en wat hebben we veel beleefd, beiden een leven geleefd…
Maar jouw lijfje was nu op en ik moest jou laten gaan…
Mijn leven gaat verder zonder jou te kunnen knuffelen, te poetsen
en je te verwennen met wortels en je prutje waar je elke dag zo van genoot.
Het gemis doet pijn.
Ik ben dankbaar dat ik jou de afgelopen 3 jaar kon laten genieten van jouw pensioen
op de Sonneveldhoeve na al die jaren mooie buitenritten maken,
ook met je grote vriend Kleine Jan, samen op vakantie,
alle wandelingen en onderweg lekker grazen.
Onze mooie herinneringen bewaar ik in mijn hart lieve Taje 💕
Het afscheid nemen bij het Paardencrematorium Limburg was moeilijk,
maar Tawaritch lag er mooi bij.
Alles was goed geregeld met de heer Van Praag en ook heel fijn dat de chauffeur,
Ramon, bereid was om op zondagmiddag Tawaritch te vervoeren
van de Oude Leede naar Heerlen.
3 dagen later hebben we haar as opgehaald, netjes in een emmer met haar naam erop.
Als het moment daar is, zullen we Tawaritch uitstrooien op een mooie plek.
Bedankt voor de goede zorgen en dat een mooi afscheid van haar lijfje mogelijk was ⚘
Patricia van Wees
NIXON *1999 †2019
Sterk, sterk, lief, bijzonder, geweldig en geweldig was onze Nixon.
We hebben je laten gaan, we hebben met z’n allen afscheid van je kunnen nemen,
zelfs je kudde, die je met passie hebt geleid en wegwijs hebt gemaakt.
Nu galoppeer je weer naast die 2.
Je bent weer thuis, lieve Schnoebel.
Je bent voor altijd in ons hart.
Familie Berkers
TALISMAN *2012 †2019
Mijn allerliefste Talisman, wat is het leven soms oneerlijk!
Veel te vroeg afscheid moeten nemen en wat valt me dit zwaar..
Mijn allergrootste vriend en favoriete paard is niet meer,
maar wat heb ik van hem genoten!
Al mijn gekke plannen kon ik met Talis uitvoeren zonder zadel,
zonder hoofdstel het maakte niet uit, samen konden we alles aan!
Dankbaar voor de tijd die we samen hebben gehad ook al was die veel te kort!!
Wat hebben we de afgelopen tijd pech gehad..
Helaas hebben we de beslissing moeten maken om je te laten gaan,
we hebben er alles aan gedaan maar helaas mocht het niet zo zijn
en wat doet dit me veel verdriet.
Talis is een van de meest speciale paarden die ik ooit heb gehad
en ik zal de band die we hadden nooit vergeten.
Ik ga je missen maatje, voor altijd in mijn hart.
Lotte Meulendijks
MDH Sporthorses Heeze
Anne & Lotte Meulendijks
NERO *12-04-2006 †29-07-2019
Een foto van Nero in zijn laatste mendurance in Laag Soeren…. Nero is het rechter paard.
Familie De Meyer
Grimbergen
België
NIMROD *1987 †2019
Nimrod, wat was je een bijzonder dier.
Wat hebben we veel meegemaakt.
Toen je nog een veulen was lag je in de stal in Vorden op mijn schoot languit te slapen.
De eindeloze wandelingen met je halfbroertje Netron.
Je ondeugende streken als veulen.
Hoeveel touwen we moesten doorsnijden omdat je ging hangen en het halster kapot was,
of het touw muurvast zat.
Mijn zusje trok je zo voorover liggend op haar buik
en als hoogtepunt de sprong over de greppel dat we over elkaar heen buitelde.
Christianne zag 1 stofwolk met hier een been, daar een arm, daar een staart.
Eerst kwam Josefien, de geit als maatje op stal.
Samen aan de riem door Bussum naar het longeer weitje.
Vaak luisterde en leerde je veel, maar soms bokte je erop los
en had ik een blauwe arm van een toevallige hoef in de lucht.
En ook heeft mijn vader heel veel met je gefietst op de hei,
waar je soms hard er vandoor ging zodat hij viel en zijn rib kneusde aan het stuur.
Ik weet nog goed toen ik voor het eerst op je zat, zo braaf en geen stap verkeerd.
Je wilde streken was je niet helemaal kwijt,
want ik weet nog na een wilde galop hoe je mij de eerste keer er af bokte
en dat Nela, Natasja en Rosanne je niet konden houden.
Ooit reed ik een keer in schemer op de hei en was echt de weg kwijt.
Ik liet toen de teugels los en je liep zo naar huis.
Ook hadden we een keer Staatsbosbeheer achter ons aan.
Ik deed net of je op hol geslagen was, maar we deden alsof en ik had gelukkig geen boete.
’s Zomers stond je in de wei bij Sacha met de andere paarden
en ’s winters stond je in de schuur die we hadden omgebouwd tot stal achter in de tuin in Bussum.
Elke week kregen we les van Lies Beuker.
We reden dan ¾ uur door de straten van Bussum en Naarden.
Kregen een half uur les en reden dan weer terug.
Ook maakte ik schoon bij Leon op de Boerderij in Naarden
en ging dan rijdend er naartoe en liet je los in de braakliggende tuin, terwijl ik werkte.
Zo had je meteen beweging.
Toen kwam de Shetlander Josefien, zij ging altijd mee aan een touw
en op de hei binnen de hekken mocht ze vaak los.
In die tijd liep jij ook vaak los als ik Josefien vasthad.
Eerlijk is eerlijk, want ik denk dat je dát het heerlijkst vond.
Je danste dan als je klaar was met een pluk gras.
Op de hei in Bussum, maar ook in de polder van Eemnes.
Het duurde vaak een tijd, maar je kwam altijd weer terug en genoot van mijn vertrouwen.
Je ging ook altijd mee, waar ik woonde was jij.
Na Bussum stond je bij de familie van den Berg in Blaricum en ’s zomers bij Arnold in de wei in Eemnes.
Toen ik au pair was ging je mee naar Aerdenhout op de manege in Bentveld.
En daarna toen ik weer thuis in Bussum woonde in het tuinhuis, stond je op
De Paardenstek in Eemnes.
Van de erfenis van Pappa heb ik toen een karretje gekocht
en toen je 17 jaar was leerde je voor het eerst de kar te trekken.
Geen stap verkeerd en binnen een week had je alle wendingen onder de knie.
Zelfs heb je toen tweespan gelopen met Banjer,
de Fjord toen de huifkar erbij kwam.
Samen met Josefien voor het karretje hebben we met Koninginnedag versierde kar gedaan,
zonder zadel ringsteken, maar ook met twee karren in Vorden grote bosritten gemaakt.
Met de huifkar in Drenthe, eerst samen met Banjer en later ook alleen,
maar ook thuis als we samen met Banjer er op uitgingen,
pannenkoeken gingen bakken of een ritje met 21 man met Moos,
de vriendengroep, die van A naar B moest. Ik kon altijd op je rekenen.
Ook Navalkin, de Arabier heeft samen met je de kar en de huifkar getrokken.
En al die kinderpartijtjes (zelfs met de kinderen van Linda de Mol),
huwelijksfeesten van Cees en Gerry en Jan en Mie,
maar ook met mijn eigen kinderen waren alle partijtjes bijzonder op de kar.
En Fien was geloof ik eind 90 toen ze een keer mee ging op de kar.
Toen we naar Maasbree verhuisde, eerst in de wei bij El voordat de wei naast het huis
was gegroeid waren we echt op ons plek.
Wat heb jij kinderen, maar ook volwassenen het zelfvertrouwen gegeven
en de liefde voor paardrijden laten ontstaan.
Diana was zo gegrepen, dat ze zelf een paard kocht
en Monique was van haar angst af nadat ze een paar keer op je reed,
toen je in de wei in Wellerlooi stond.
En je hebt ook nog een vakantie in IJsselstein bij Tirza met 2 ezels, Kees & Ko gehad.
Naast onder het zadel en voor de kar deden we nog meer gekke dingen.
Je liep soms in huis rond. We hebben een paar keer in de zee gezwommen.
Ook zaten we met z’n tweeën op je rug, maakte een buitenrit in de Lage Vuursche
waar we alles in galop deden. Kletsnat was je, maar we waren wel voldaan.
De grote familietochten met fam. Van der Peijl, fam. Wijnands
en natuurlijk met de eigen familie.
Een trektocht samen met Roebel de hond naar Vorden,
heeft zelfs de krant gehaald en in Hoenderloo kon Roebel niet meer lopen door haar kussentjes.
Met Nathalie en nog 3 andere paarden, een paar dagen op de Veluwe rondgetrokken.
Toen ik trouwde in het kasteel in Vorden heb je (naast de colonne van 8 paarden
onder het zadel en de koets met het bruidspaar en de tram met de familie)
de kar getrokken met onze 4 getuigen erin.
Wat was dat mooi.
Alle paarden die op bezoek kwamen, of bij je logeerde Nefos, Cassa
en Gini in Bussum Swing en Kay in Maasbree.
Maar ook onderlinge wedstrijden in dressuur, springen, voorbrengen, en puzzelritten.
We hebben zelfs Western gereden.
En al die fotoshoots voor het plakboek en de kerstkaarten.
Ook kon je gapen op commando, kussen op mijn oor, kon je alle vier je benen optillen
(niet te gelijk natuurlijk) en kon je zelfs knielen en kroop ik onder je door.
Maar als hoogtepunt was je optreden bij de Vrijeschool in Amsterdam,
toen je voor mijn eindwerkstuk op het podium stond en ik je mijn school liet zien.
Waar ik vertelde: je hebt honderden wedstrijdpaarden, maar niet een die je zo trouw volgt
en bijzonder is.
Ik weet nog dat we je 30ste verjaardag vierde met een hele tafel vol met lekkernij.
Mijn grootste wens was dat mijn kinderen nog op je konden rijden,
nou dat is lang en breed gehaald, want Ilse heeft dauwtrapritten
en in de wei eindeloos op je gereden.
En Tim ook. Beide vanaf baby af aan, maar het meest in de reiswieg
en later in de buggy achterin de kar.
Jess, de hond ging altijd mee en je liet later altijd je zwilwratten afknabbelen
en je benen schoonlikken.
Zou er een paarden én honden hemel zijn, of zijn jullie nu samen in de dierenhemel,
want Jess ging vlak na jou.
Nadat Sarah de Shetlander hier een winter stond kwam Skippy.
Dat was echt je maatje tot het eind.
Een klein schimmeltje die je toeliet in je stal en de wei op het Heeske.
Doordat je blind was en volgens mij ook een beetje dement raakte je in paniek,
als je niet wist waar ze was.
Ze stond dan net achter een boom of schuur en zodra je haar rook was je weer rustig.
Onafscheidelijk waren jullie de laatste jaren.
Een week voordat de dierenarts kwam graasde we veel in het bosje vlakbij.
Mamma gaf mij een witte plant.
John Hartog zei: De kleur wit helpt je bij verlies, maar Nim. o, wat mis ik je!
Nu heb ik alleen je as in een emmer en je staart en manen waar ik een mooie armband van laat maken.
Zo draag ik je altijd bij je.
Nieuwmoeds Nimrod, je bent een bijzonder dier geweest!
Eva Wijnands
ODE AAN NIMROD
Nimrod wat was je bijzonder
De band die wij hadden was zo speciaal
Ik kon met je lezen en schrijven
Je snapte me ook non-verbaal
Alleen een beweging of klik
Was al genoeg en je deed wat ik vroeg
Wat hebben we genoten van al die ritten
Toen je me nog op je rug droeg
We zijn begonnen met wandelen
En op het laatst lekker grazen in de natuur
Soms nog een spurt in de bak, liep je als een veulen
Tot aan het eind was je een Arabier met vuur
Samen met Skippy was je met pensioen
Met slobber voor je keel en gaas voor je oog
hield je het nog lang uit, maar toch wat een rust
Nu in de dierenhemel na jouw lange levensboog
Eva Wijnands
PS
Langs deze weg wil ik Paardencrematorium Limburg nog bedanken voor de fijne afhandeling.
Het was ook heel fijn om nog even een telefoontje te krijgen en een mooie kaart.
Heel attent.
KIARA *29-03-1992 † 02-07-2019
Lieve Kiara,
Wij hebben jou leren kennen toen je nog een manegepaard was.
Je had het toen niet zo goed.
Je raakte kreupel en de manege wilde jou eigenlijk naar de slacht brengen.
Vanaf het begin dat je op de manege stond, was jij al ons lievelingspaard.
Wij konden dit niet over ons hart verkrijgen en hebben jou toen gekocht.
Jij bloeide steeds meer op en kreeg voldoende voer.
Alle verhalen konden wij aan jou kwijt en iedereen was gek op jou.
Onze partners liepen ook met je weg.
Uiteindelijk kwam Demi erbij.
Jullie konden niet met en niet zonder elkaar.
De streken die jij had, heb je aan Demi doorgegeven.
De laatste paar maanden bloeide jij steeds meer op.
Helaas kon jij op 02/07 niet meer overeind komen
en gaf jouw lichaam aan niet meer te kunnen.
Lieve Kiara jij mag nu over de eeuwige groene weides galopperen
en zoveel eten als jij wilt!
Wij zullen jou nooit vergeten.
Jij hebt altijd een speciaal plekje in ons hart❤️
Paardencrematorium Limburg, bedankt voor de goede zorgen.
Ze heeft een mooie laatste reis gehad!
Stephanie Haagsma
FREEK †11-07-2019
Lieve Freek,
Meer dan 20 jaar waren Tommy en jij onafscheidelijk.
Negen maanden geleden overleed jouw trouwe vriend Tommy op 30 jarige leeftijd.
Je bleef jezelf: zeer nieuwsgierig, “in control” en fit.
Twee weken geleden kwam daar helaas verandering in.
Verschillende dierenartsbezoeken en andere pogingen konden jou niet helpen
om beter te worden.
Ondanks jouw gezegende leeftijd van 28 jaar en de heel vele mooie jaren,
die we plezier met jou hebben mogen beleven, hebben we verdriet.
We gaan jou missen!
Doe Tommy de groeten!
Ine Swennen, Eigenbilzen België
PS Paardencrematorium Parkstad; dank voor de snelle interventie en goede zorgen.
JELLE †11-07-2019
Vannacht mijn eerste grote liefde van het Friese ras in moeten laten slapen 😢
Door deze geweldige grote, echte stoere, Fries van vroeger,
ben ik helemaal verliefd geworden op het Friese ras.
Door jou hebben we een aantal merries model weten te krijgen.
Door jou hebben we een goedgekeurde hengst (Elias 494) weten te fokken.
Over de 190 mooie veulens mogen te zien geboren worden!
Ontelbare hele goede paarden aan nieuwe eigenaren kunnen helpen, behalve jou!
Jij was niet te koop.
Door jou al deze mooie dingen mogen beleven,
want zonder jou was ik nooit aan de Friezen paarden begonnen.
Jongen wat ga ik jou missen, bedankt voor alles.
Dikke kus van mij😘
Voor altijd in mijn gedachten ❤
Yvette van Nuys, Mierlo
PS
Paardencrematorium Limburg bedankt voor de goede zorgen!
De chauffeur die Jelle kwam ophalen was super zorgzaam!
TEQUILA’S TOUCH OF GOLD A.K.A TILLA
*08-06-2019 †04-07-2019
327 dagen heb ik vol spanning en enthousiasme op je gewacht,
zo plots en onverwachts kreeg ik een berichtje dat je er dan EINDELIJK was.
Mama en jij stelde het goed.
Ik liep over van geluk, mijn aller grootste droom was écht werkelijkheid geworden!
Helemaal verliefd vanaf de eerste seconde.
Tequila was echt een geweldige mama voor jou.
Dag 2 kreeg ik al te horen dat ik mijn handen nog vol ging hebben aan jou,
dat je een groot ondeugd was.
En effectief; ondeugend en mega nieuwsgierig met je mama aan je zijde
liep je vol zelfvertrouwen rond in de weide.
Jij mega stoer, mama Tequila mega bezorgd.
Wat was je prachtig, lief en een echte knuffelkont!
Maar zo snel en onverwachts als je geboren werd, ben je ook weer van me afgenomen.
Ik ben zo ongelofelijk fier op jou kleine meid, zo’n prachtige merrie, zo leuk,
lief, spontaan en nieuwsgierig.
Je was helemaal perfect voor me, helemaal geweldig.
Ik had me geen beter veulentje kunnen wensen, jij was ALLES!
Dankbaar voor de kans die ik gekregen heb voor mijn grootste droom werkelijkheid te maken.
Dankbaar voor de 26 dagen dat ik met jou heb mogen spenderen. Dankbaar omdat ik je heb mogen ontmoeten en je beter mocht leren kennen. Dankbaar voor de momenten en hoogtepunten die we samen hebben mogen neerzetten. Dankbaar dat ik je eigenaar mocht zijn. Maar oo zoo gebroken dat ik je al zo snel heb moeten afgeven.
Ik ga je missen kleine meid van me, zo ongelofelijk hard..
Ik hou van jou, dat deed ik van moment 1 en ga ik altijd blijven doen!
Dankjewel lieve, kleine Tilla, ik ben ongelofelijk trots op jou!
Voor altijd een heel speciaal plaatsje in mijn hart!
Geboren op 08/06/2019 en sinds 04/07/2019 een heel mooi sterretje aan de hemel,
Kelsey Souwens
St. Truiden
PS Paardencrematorium Limburg echt bedankt voor alles, jullie hebben de situatie toch een beetje weten te verlichten!
PATRIZIA “PEPPI” 01-05-1994 †26-06-2019
Manchmal ist es Schicksal…
das habe ich jedes Mal gedacht,wenn ich unsere Geburtsdaten angesehen habe…
An meinem Geburtstag war dein erster Herzschlag
und 358 Tage später erblicktes Du das Licht dieser Welt,
mit ganz viel “Pepp” galloppiertes Du durch dein Leben.
Im Gewitter bei Sturm und Regen haben wir unseren ersten Ritt angtreten
und seit diesem Tag haben wir einiges Zusammen durchgestanden.
Wir durchlebten gemeinsam unsere “aufmüpfigen Kindheitstage”,
haben miteinander auch für den kleinen “Erfolg” gekämpft
und die glückseligsten Momente konnte ich auf deinem Rücken genießen.
Niemand hat meinen Gefühlszustand besser durchschaut
und mir genauso schnell gespiegelt wie Du.
Du hast nie aufgegeben und warst stets die kampflustige Peppi,
die mich nicht selten verzeifeln lies,
mich häufig selbst noch im Rentenalter mit waghalsigen Aktion
in regelrechtes Herzrasen versetzte und trotzdem weil Du so warst wie Du warst,
hinterlässt Du ein unendliches Loch in meinem Herzen.
In meinem 33 Jahren warst Du 22 Jahre täglich in meinem Leben.
Nun war deine Zeit gekommen und ich konnte Dir nur noch den Schmerz nehmen
und Dich auf deinem letzten Weg begleiten, bevor nichts mehr so ist wie es war.
Ich bin sehr froh das ich Dir durch das Pferdekrematorium Limburg
den würdigen Abschied bereiten konnte, den Du Dir so sehr verdient hast.
Ich bin sehr dankbar an diesem Tag als Du von uns gegangen bist,
durch Herrn van Praag unterstützt worden zu sein.
Er hielt mich stets auf dem Laufenden und manchmal war es fast
so als seist Du nur auf einem “Ausritt” in einen neuen Lebensabschnitt.
Christine Johnen
DEX (van de Amstelkade) †19-06-2019
Rust zacht mijn grote vriend.
Je was voor ons meer dan een pony; je was een familielid.
Iedereen was gek op jou.. zowel jong als oud.
Ik zal onze mooie momenten koesteren.
Je bent uit het oog, maar zal nooit uit onze hart verdwijnen.
Galoppeer vrij over de groene weide!
Sheila Jellema
Budel
NELSON *09-07-2000 †04-06-2019
Mijn lieve Nelson,
Vanaf het eerste moment dat ik in je prachtige ogen keek was ik verkocht.
Als jong meisje droomde ik steeds van een eigen paard, maar pas op mijn 35e liet jij al mijn dromen uitkomen.
Het was het lange wachten meer dan waard.
Ik ben Fred nog steeds dankbaar voor het feit dat hij me heeft aangespoord om niet te aarzelen,
maar voor 100% voor jou te gaan.
Meteen al vanaf de 1e dag had ik het volste vertrouwen in je en
na een paar sukkelige dressuurwedstrijdjes te hebben gereden,
kwamen we er al snel achter dat dat niet onze weg zou zijn.
Ook voor Romée was jij super betrouwbaar!
Een paard van 3,5jaar met een kleine meid van nog geen 6 op zijn rug
en dan geen stap verkeerd zetten…wat was je toen al een topper <3!
Samen ellenlange buitenritten maken, dat vonden we heerlijk…ritten van 5,6, of 7 uur op de zondagen, geweldig.
Op een gegeven moment hebben we in 2009 meegedaan aan onze 1e endurance wedstrijd in Banholt.
En ja hoor…dit was het type wedstrijden voor ons. Samen met jou, Fred en Anja, op pad.
Onze trouwe grooms, die met ons overal naar toe crossten.
We zijn samen vaak naar de Veluwe geweest, naar Zeeland, Drenthe, noem maar op.
Ook hier in de buurt maakten we samen prachtige ritten en hebben we veel leuke mensen en paarden leren kennen.
Jouw goede vrienden waren Fanny en Reno (waar je ook een tijdje in de wei hebt mogen wonen), Nacorde, Jimmy,
Kobus, Maanoog, Silleman, Doenja, Spirit, Nancy en Julleke.
En ook al had je hun heel erg graag op de terugweg kreeg je altijd streken
en trok je je lieve zachte neusje tot een soort van grimas, en deed je alsof je hun in de billen wou bijten 🙂
We hebben zo vaak om je streken moeten lachen!
Ook was je goed bevriend met onze honden Wobbel, Angus, Dubai en kleine Elmo.
Je bent altijd zo voorzichtig met hun geweest…
Altijd hebben we gehoopt dat je tot op hoge leeftijd bij ons mocht zijn;
Fred noemde je altijd gekscherend “het duurste paar van Kunder”.
Niets was te gek voor jou; er werd eerst een noodstal gemaakt, daarna kwam er een mooie gemetselde stal
en werd een wei achter ons huis gekocht.
Zelfs afgelopen week nog, nadat je de tweede keer een paniekaanval op stal had gehad,
werd je stal omgetoverd tot een veilige slaapplek.
Helaas heb je er maar een nacht van kunnen genieten…
Twee weken geleden begon het met het stoten van je voet, het leek een kleinigheid,
maar het werd een lawine van ellende.
Welgemeende hulp van onze DA Cris, hoefsmid Sander, lieve vriendin Anja… niets mocht baten.
En toen je gisteren na weer een paniekaanval zo veel pijn had dat je amper nog kon lopen,
moesten we de moeilijkste beslissing uit ons leven voor je maken.
Onze dank gaat uit naar de mensen die ons gesteund hebben en het afscheid waardig en met respect voor jou
te hebben laten verlopen. Het was erg triest maar ook bijzonder.
En nu…staan we met lege handen, blijven we achter met een lege wei, een lege stal en met gebroken harten.
Je was speciaal voor iedereen die je gekend heeft.
Een echte charmeur was je…Lieve, zachte, knappe, Nelson je blijft voor altijd in ons hart en in onze herinnering.
XXX en bedankt voor de bijna 16 prachtige jaren!
Heel veel liefs, we hopen dat je nu vrij van pijn bent en dat je heerlijk met je vrienden,
die je voorgingen vrij kunt rondgalopperen!
Je grootste fans, Debbie, Fred en Romée
HEAVENLY TIMES † 24-05-2019
Familie Ketelslegers, Kortessem, Belgie
BLUE (BLAUE DONAU) *01-05-2001 †04-05-2019
De eigenaren van Blue hebben een mooi beeldje geselecteerd, waarin as van Blue is opgenomen.
Het beeldje lijkt veel en vormt dan ook een mooie herinnering…
Paardencrematorium Limburg
HOSS *2012 †22-05-2019
Lieve Hoss,
Ongeveer 6 jaar geleden hebben we jou, samen met jouw twee vriendjes, opgevangen.
Je was niet goed verzorgd door de vorige eigenaar en slechts 8 maanden oud.
Je was schuchter, bang voor wat jou nu weer te wachten stond.
Al snel merkte je dat we het goed met jou voorhadden.
Je paste je vrij snel aan en genoot van het sappige gras
en de vele uren rondcrossen in het zonnetje in de weide.
Als extra’s kreeg je vaak zorgvuldig gesneden worteltjes.
Je bloeide helemaal open van een angstig, schuchter veulentje tot een mooi sociale en aanhankelijke pony.
Wat later kreeg je er ook nog een vierde kameraadje bij van jouw leeftijd,
waar je graag heel wat kattekwaad mee uithaalde.
Gedurende bijna 6 jaar huppelde je vrolijk en zorgeloos rond…
De laatste weken werd je plots ziek.
De eerste behandelingen sloegen niet aan, dus besloten we om jou nog een kans te geven in de dierenkliniek.
De behandelingen daar leken te werken,
maar tegen de bijkomende complicaties was niets of niemand opgewassen.
Helaas konden ze jou daar ook niet meer helpen en hebben we moeten beslissen om je stilletjes te laten gaan…
Wij en jou andere kameraadjes hier gaan jou erg missen Hoss!
Geniet nu maar zonder pijn van de eindeloze groene weides aan de andere kant van de regenboogbrug.
Je zal er alleszins zonder twijfel goed opgevangen worden door iedereen,
die we hier beneden al moeten missen!
Het ga je goed, en wij zeggen geen ‘vaarwel’ maar ’tot ziens’!
Gert & Mieke
Heers, België
BLUE (BLAUE DONAU) *01-05-2001 †04-05-2019
So I’m gonna love you like I’m gonna lose you
And I’m gonna hold you like I’m saying goodbye
Wherever we’re standing
I won’t take you for granted
Cause we’ll never know when, when we’ll run out of time
3 jaar geleden werd dit ons liedje nadat je het noodlot net wist te ontwijken.
Vandaag hebben we gevochten, zoveel bergen overwonnen maar deze was net te groot.
Wat ben ik trots op en je vechtersmentaliteit.
Soms vocht je tegen mij maar de laatste jaren vochten we samen.
Samen voor elk herstel want ik kan een boek schrijven over alles wat jij hebt gehad.
Tot het laatste toe zag ik je vechten en vochten wij met je mee.
Ik ben zo trots op jouw baasje geweest te mogen zijn,
dat jij mijn spiegel bent geweest en mij zoveel geleerd hebt.
Geleerd in het rijden maar voornamelijk geleerd over wie ik ben als persoon.
Jij kende mij beter dan ikzelf soms, oké Blue meestal dan..
Ik ben en blijf je dankbaar voor de 12,5 jaar samen.
Je zit voor altijd in ons hart en ik beloof je dat wij jou nooit zullen vergeten.
Geniet van je verdiende rust boven in de groene weides met Wis
en wij zorgen goed voor jouw familie hier.
Paardencrematorium Limburg erg bedankt voor het waardig afscheid van ons meisje.
De manier waarop en hoe het verdere contact is verlopen,
hebben wij als prettig en steunend ervaren ondanks het grote verdriet.
Vessem, Brabant.
Pieter en Sanne van Nunen
DIABOLO †25-04-2019
In Erinnerung an Diabolo,
Solingen, D. H.
NIMROD † 18-04-2019
Familie Wijnands, Maasbree
PICASSO 2019
Liefste Picitje,
We zijn 25 jaar samen geweest
en van in het begin was het duidelijk dat we voor elkaar gemaakt waren.
Onze band was vanaf het begin zo sterk.
Jij was zo sterk en zo uniek.
Wat jij allemaal overwonnen hebt, dat is zo uniek.
Op 2jarige leeftijd had je bloedwormen overwonnen.
Wanneer ik groot genoeg was om met jou te gaan rijden,
had jij een zware knie-infectie overwonnen.
Daarna heb jij op oudere leeftijd zelfs 2 peesverrekkingen overleefd.
De veeartsen hebben grote ogen getrokken met wat een doorzettingsvermogen jij had.
Hoewel wij niet de beste combinatie waren, was iedereen toch jaloers op onze band.
Onze band is zo uniek.
Jij deed echt alles voor mij. Jij was ook mijn luisterend oor en wist echt alles van mij.
Jij kon mij troosten als geen ander door gewoon bij mij te staan,
te luisteren en je hoofd tegen mij aan te leggen.
Het was zalig om met jou te rijden en wedstrijden mee te doen.
Zeker de crossen waar jij je helemaal kon uitleven.
Maar zelfs voor de minder leuke dingen deed jij jouw best speciaal voor mij.
Jij was altijd zo blij dat je mee mocht en stond te trappelen
als je mee op de camion naar de volgende wedstrijd mocht.
Ik had je na een geweldige zomer vorig jaar op pensioen gezet
om te genieten van een rustige dag.
Jij had je laatste zomer zo ingezet en gegeven,
iedereen was er van verschoten dat jij dit nog presteerde op jouw oude dag.
Niemand kon zelfs geloven dat je al 24 jaar was.
Maar sinds enkele jaren begon er door je donkere haren een beetje grijs te verschijnen
wat jou nog meer charmeerde.
Jij hebt ook al je wijsheid en correcte gedrag doorgegeven aan al onze veulentjes.
Jij was de nonkel die hen beschermde en mee groot bracht.
Het ging door merg en been voor mij toen ik gebeld werd
en er mij verteld werd dat jij je been gebroken had.
Jij had nog zoveel energie om van jouw oude dag te genieten.
Maar ik ben wel blij dat je je laatste dag samen met je zus,
waar je al 20 jaar mee samen bent, hebt kunnen doorbrengen
zodat jullie ook afscheid van elkaar hebben kunnen nemen.
Ik ga je missen.
Maar weet dat je altijd in mijn gedachten zal verder leven.
Niemand zal jou ooit kunnen vervangen.
Jij zal voor altijd mijn nummer 1 zijn.
Ik hou van jou.
Greet
NIEK †15-02-2019
Na 21 jaar bij mij te zijn geweest, moest ik helaas afscheid nemen van mijn shetlander Niek.
Na het inslapen van Niek zijn de medewerkers van Paardencrematorium Limburg Niek met veel respect en rust op komen halen.
Alles kon nog op dezelfde dag.
Het fijne was dat ik ook nog afscheid van Niek mocht nemen bij het crematorium zelf.
Niek lag er keurig bij.
Ik mocht de as 2 dagen later ophalen en heb nu een gevoel dat hij toch nog bij me is.
Wil de medewerkers bedanken voor de goede zorgen!
Lomm Limburg
Lizette
CHARLY *1992 †2019
In Erinnerung an ein wundervolles unvergessliches kleines Pony – unser “Charlymann”
Eigentlich wollten wir dich nicht.
Die Reitschule wurde geschlossen, Anna (unsere damals fünfjährige Tochter) hatte bereits ein eigenes Pony und in der Reitschule hatte sie dich auch nicht mehr unterm Sattel.
Irgendwie waren alle Ponys schon vermittelt bzw. ihre Zukunft gesichert – nur du hingst in der “Schwebe”.
Zwei liebe Menschen – die dich schon länger kannten als wir dich – waren der Meinung, das du das ideale Pony für uns wärst und wir die optimalen Haltungsmöglichkeiten für dich hätten, und du deinen Lebensabend bei uns verbringen solltest.
Kurz um, du bist bei uns eingezogen – und wir haben es keine Sekunde bereut.
Dein wahres Alter hast du uns nie verraten, deine Papiere waren im Laufe deines Lebens verloren gegangen und der Tierarzt konnte dein genaues Alter – aufgrund deiner schlechten Zahnsubstanz – nur wage schätzen.
Es war uns egal, weil wir doch wussten, dass wir dich nie wieder ergeben würden.
Alles was wir dir gegeben haben – wir haben es doppelt und dreifach zurück bekommen.
Natürlich hattst du deinen eigenen kleinen Ponykopf und hast Anna immer mal wieder ihre Grenzen aufgezeigt oder sie mit samt ihrer neuen, weißen Turnierreithose über den grünen “Parkplatz” gezogen.
Aber du warst nie böse oder schlecht gelaut und immer bei der Sache.
Wir haben dir so viel zu verdanken.
Du warst nicht nur ein Pony, du warst unser Freund, der beste Freund meiner Tochter…
An einem Donnerstag im Frühjahr 2018 war es plötzlich da, diese Stelle die anfangs aussah wie ein Stich der sich entzündet hatte -eine Woche später haben wir das Ergebnis bekommen.
Du hattest Krebs – und weil du nie halbe Sachen gemacht hast, war es die aggresivste Form, die man als kleines Pony bekommen kann…
Der Tumor war nicht operabel und die Ärzte in der Klinik hatten uns geraten dich gehen zu lassen…
Wir haben nächtelang das Internet nach einer Therapie durchsucht … – es gab keine.
Da du keine Schmerzen hattest entschieden wir uns, den Tumor so weit wie möglich entfernen zu lassen.
Mit homöopatischer Hilfe blühtest du wieder auf und du hattest noch einen wundervollen Sommer im Kreise deiner Lieben.
Fast sah es so aus als hätten wir dem Krebs einen Strich durch die Rechnung gemacht… -aber er kam wieder …
Da es nur noch ein Abwärts und kein Aufwärts mehr für dich gab, entschieden wir uns ganz ganz schweren Herzens, dich über die Regenbogenbrücke gehen zu lassen.
Du bist ganz friedlich im Kreise deiner Freunde gegangen.
Alle waren da und haben Abschied von einem “Ganz, ganz großen Pony” genommen.
Da wir den Gedanken nicht ertragen konnten dich am Wegesrand liegen zu lassen und dich von einem Abdecker abholen zu lassen, haben wir dich einäschern lassen.
Run free – kleiner Charlymann
Bianca Nitsch und deine kleine dich immer liebende Freundin Anna Wir werden dich nie vergessen und hoffen, dass wir uns irgendwann “wiedersehen”.
Ganz lieben an Herr van Praag und Pferdekrematorium Limburg
Bianca Nitsch
FRANKY † 6-1-2019
Dag Franky!
Dag lieve jongen, kleine ondeugd, heerlijk knuffelpaard, levensgenieter.
Na circa 25 jaar op een manage te hebben meegedraaid, hebben we jou met veel liefde meegenomen, om jou lekker te laten grazen in de wei, wandelingetjes te maken en uiteraard van jouw aanwezigheid te genieten.
Helaas heeft dit maar 1 jaar mogen duren.
Met heel veel verdriet hebben we op zondag 6 januari 2019 afscheid moeten nemen van onze zeer lieve, fantastische pony Franky.
Dinsdag 8 januari is hij gecremeerd, zodat hij bij ons thuis zijn laatste rustplaats krijgt.
We zullen hem vreselijk missen en hem voor altijd in ons hart meedragen.
Dank je wel Paardencrematorium Limburg voor de goede zorg, de respectvolle begeleiding en hierdoor het waardig afscheid dat Franky verdiend heeft.
Dag lieve Franky!
We zullen je dagelijkse knuffel en hinnikjes enorm missen.
Rust zacht jongen, je bent een topper om NOOIT te vergeten.
Familie Zinzen
BILLY *2005 †2018
Allerliefste Billy,
Zo lief, zo sterk, zo’n uitgesproken en typisch karakter, zo’n prachtig paard.
Zo onwerkelijk dat ik afscheid heb moeten nemen van je.
Wat ga ik jou en onze talloze ritjes door veld en bos missen.
Je was meer dan “de hobby”; woorden kunnen gewoonweg niet omschrijven,
wat voor een band ik met jou voelde en hoe vreselijk ik het vind om zonder jou
verder te moeten gaan.
We hadden samen al ruim zes jaren aan avonturen beleefd toen je in november 2017 ziek werd.
Dapper en sterk als je bent, heb je een jaar gevochten tegen de ziekte.
Een jaar waarin nogmaals bleek hoe lief je was en hoe goed je je liet helpen,
ondanks de vervelende omstandigheden.
Een jaar waarin ik alles op alles heb gezet om de balans erin te houden
tussen het strijden tegen de ziekte en het hoog houden van jouw kwaliteit van leven.
Jij, temidden van je vriendjes met de vrijheid en genoeg ruimte om je heen,
precies zoals het hoorde.
Dat is altijd zo belangrijk voor me geweest.
Jij bent de allerbeste, dus verdient niets dan het beste.
Begin november bleek dat de ziekte de overhand aan het krijgen was.
Een heleboel pijn stond jou te wachten en dat wilde ik niet voor jou.
Ik moest je na zo lang proberen toch nog laten gaan, in waardigheid en in jouw goede tijd.
Veel te vroeg met 13 jaar, er stonden nog 17 jaren te gaan op de teller.
Lieve Billy, ik zal je nooit vergeten.
Heel veel dank aan iedereen die ons op welke manier dan ook heeft bijgestaan
in het afgelopen jaar.
Bedankt voor het meedenken en mede mogelijk maken door de eigenaren van de stalling
en natuurlijk alle hulp van de lieve stalgenootjes.
Een bijzonder woord van dank gaat uit naar hoefspecialist Yack Vluggen
voor zijn enorme betrokkenheid en paardenarts Cristian Spee
voor de respectvolle begeleiding op het einde.
En natuurlijk naar Paardencrematorium Limburg voor de ontzettend grote betrokkenheid
en het medeleven dat zij getoond hebben.
Zo eervol en persoonlijk, ik zou het niet anders hebben gewild.
Hoe verdrietig ook, dit was het afscheid dat mijn lieve blonde verdiende.
Hilde van Lümig
